2 Φεβ 2024
Δραστηριότητες, Δραστηριότητες 2023-24, Πολιτιστικές
Στις 31 Ιανουαρίου 2024 το σχολείο μας παρακολούθησε την ταινία “Η Φόνισσα” στον κινηματογράφο Ελληνίς στα Χανιά. Η μαθήτρια της Γ? τάξης Μαρία Χριστουλάκη έγραψε την ακόλουθη κριτική:
Η ?Φόνισσα? του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη πήρε ζωή με τη βοήθεια της Εύας Νάθενα (σκηνοθεσία) και της Κατερίνας Μπέη (σενάριο). Μαζί οι δύο γυναίκες κατάφεραν να δώσουν φωνή στην πονεμένη Χαδούλα ή Φραγκογιαννού και να κρατήσουν το ενδιαφέρον καθ? όλη τη διάρκεια της ταινίας.
Η Φραγκογιαννού, η πρωταγωνίστρια της ταινίας και αγωνίστρια της ζωής, ζει σε μια Ελλάδα όπου τα κορίτσια ήταν βάρος για την οικογένειά τους. Έτσι την έκανε να αισθάνεται και η δική της οικογένεια όταν ήρθε η ώρα να παντρευτεί. Πιο συγκεκριμένα, η προίκα ήταν αναγκαία για να παντρευτεί μια κοπέλα, γι αυτό μερικές οικογένειες δυσκολεύονταν πολύ να παντρέψουν τα κορίτσια τους. Αλλά λόγω της αντίληψης που επικρατούσε ότι προορισμός της γυναίκας είναι ο γάμος, προτιμούσαν να δουν τα κορίτσια τους νεκρά, παρά χωρίς σύζυγο. Η Φραγκογιαννού, λοιπόν, όντας νέα, ζούσε και ξαναζούσε το τραύμα της αυτό και παράλληλα διαπίστωνε πόσο άσχημα φερόταν η κοινωνία στις γυναίκες, σα να μην ήταν άνθρωποι. Έτσι λοιπόν αποφασίζει να πάρει τη μοίρα στα χέρια της και να αλλάξει την κατάσταση για να μην περάσουν άλλα κορίτσια τα βάσανα που πέρασε εκείνη από την οικογένειά της και ιδιαίτερα από την μητέρα της. Πώς όμως; Με έναν τρόπο εντελώς απροσδόκητο και δραματικό…
Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη εκτέλεσε εξαίσια τον ρόλο της πονεμένης Φραγκογιαννούς, αλλά και η Πηνελόπη Τσιλίκα ξεχώρισε στον ρόλο της κόρης της Φραγκογιαννούς, που εξοργισμένη επιθυμεί εκδίκηση για το χαμένο παιδί της. Η Μαρία Πρωτόπαππα ως μάνα της Φραγκογιαννούς απέδωσε πολύ ρεαλιστικά την προσωποποίηση του τραύματος της Χαδούλας.
Η σκηνογραφία ζωγράφισε πιστά τη ζωή των ανθρώπων στη Σκιάθο των αρχών του 20ού αιώνα, με τη φτώχεια και τις κακουχίες να κυριαρχούν. Η μουσική συνέβαλε σημαντικά στη μυστηριώδη ατμόσφαιρα και στη δημιουργία σασπένς. Το σενάριο ήταν μεν βασισμένο στο κείμενο του Παπαδιαμάντη, υπήρχαν όμως κάποιες αλλαγές που έκαναν, κατά τη γνώμη μου, ακόμα πιο ενδιαφέρουσα την πλοκή.
Συνολικά θα έλεγα ότι πρόκειται για ένα καλοδουλεμένο έργο και θα πρότεινα σε όσους δεν το έχουν δει, να το επιδιώξουν. Είμαι σίγουρη πως δεν θα το μετανιώσουν.